ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΘΑ "ΞΕ-ΣΚΟΥΡΙΑ-ΣΟΥΜΕ" ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ.

VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/

Αρχές Οκτωβρίου και το καλεντάρι αγώνων βουνού όπως πέρυσι έτσι και φέτος μας οδηγεί στη γραφική Μεγάλη Παναγιά Χαλκιδικής, παραδοσιακό χωριό ,όμορφη πλατεία, γελαστοί και φιλόξενοι κάτοικοι.

Ο λόγος για τον αγώνα ορεινού τρεξίματος με τον έξυπνο τίτλο «Ξε-Σκουριά-Ζω» . Ο αγώνας έχει ως στόχο την ανάδειξη της φυσικής ομορφιάς της περιοχής  και να γνωστοποιήσει στο ευρύ κοινό μέσω του αθλητισμού, τoν αγώνα των ανθρώπων της περιοχής  που κάνουν τα αδύνατα δυνατά να σώσουν τα νερά και τα δάση τους από τους χρυσοθήρες της καναδικών συμφερόντων <el dorado >. Οι οποίοι έχοντας ως  μοναδικό στόχο το κέρδος ασελγούν εις βάρος του οικοσυστήματος της ορεινής Χαλκιδικής. Ως γνωστό το όρος Κάκκαβος έχει την «ατυχία» να κρύβει στα σπλάχνα του μεγάλες ποσότητες χρυσού και άλλων πολύτιμων μεταλλευμάτων..

Στο αγωνιστικό κομμάτι τώρα, μία η αγάπη μας στο ορεινό τρέξιμο, μία η συμπάθεια μας στον αγώνα των κατοίκων βρεθήκαμε και εμείς γεμάτοι  όρεξη εκεί. Ο αγώνας ξεκινά από την πλατεία του χωριού τα πρώτα μέτρα είναι στα σοκάκια του χωριού με ελαφρώς ανηφορική κλίση. Ακολουθεί άνετο μονοπάτι-χωματοδρομος ιδανικό για  τρέξιμο με σταθερά ανηφορική κλίση περίπου 15-20%, δίνοντας στο δρομέα  τη δυνατότητα της προσπέρασης εφόσον επιθυμεί να μην επηρεάζεται ο ρυθμός του . Έπειτα ελαφρώς κατηφορική κλίση για κάποια χιλιόμετρα  καταπληκτικού δάσους οξιάς, μέχρι να βρεθούμε ξαφνικά στο τερατούργημα της ελληνικός χρυσός. Μεγάλη έκταση επιμελώς αποψιλωμένου αρχέγονου δάσους και στη θέση του ένα άλλο δάσος από μπουλντόζες και φορτηγά .Προσπερνώντας με περίεργα συναισθήματα το σεληνιακό τοπίο ο δασικός δρόμος δίνει τη θέση του σε υπέροχα μονοπάτια που μόνο εξειδικευμένος γεωπόνος θα μπορούσε να ταυτοποιήσει την μεγάλη ποικιλία της χλωρίδας που συναντά κανείς. Η διαδρομή έχει και αρκετά έντονα κατηφορικά σημεία που είναι στην κρίση του κάθε αθλητή πως θέλει να τα διαχειριστεί, είτε να τα εκμεταλλευτεί τρέχοντας έντονα με κίνδυνο φυσικά τραυματισμού είτε να τα πάει συντηρητικά που είναι πιο ενδεδειγμένο για τους λιγότερο έμπειρους. Το δύσκολο αγωνιστικό κομμάτι της διαδρομής βρίσκεται στο 15ο περίπου χιλιόμετρο, το οποίο αν και σύντομο χιλιομετρικά( μόλις 1,4 χιλιόμετρα ) έχει αρκετά μεγάλη κλίση, εκει ας πούμε πως ξεχωρίζουν οι καλά προπονημένοι από τους λιγότερο καλά. Τεχνικώς δύσκολο κομμάτι που απαιτεί προσοχή είναι τα τελευταία δυο χιλιόμετρα, αφού καθώς κατηφορίζουμε προς το χωριό το μονοπάτι γίνεται βραχώδες και απότομο, θέλει προσεκτικά βήματα προς αποφυγή τραυματισμών.

Γενικά στο σύνολο των 25,3 χιλιομέτρων(φέτος 24χλμ) και 1100μ. υψομετρικής διαφοράς λίγα είναι τα σημεία που δυσκολεύουν τους αθλητές για συνεχόμενο τρέξιμο και καλές επιδόσεις για όσους το επιθυμούν. Η διαδρομή είναι υπέροχη, τα μονοπάτια πολύ καθαρά και καλά σηματοδοτημένα. Οι εθελοντές άψογοι και εμψυχωτικοί. Στους σταθμούς υπήρχαν τα απαραίτητα και σε αφθονία και το αντίτιμο για τη συμμετοχή  πέντε ευρώ(φέτος 8ευρώ, ελπίζω να έχουμε και αναμνηστικό μετάλλιο για τη συλλογή μας).

Σίγουρα θα πρέπει να συμπεριληφθεί στους αγώνες βουνού και σίγουρα πρέπει να στηρίξουμε τον αγώνα αυτών των κατοίκων κατά όχι ενός, αλλά πολλών Γολιάθ. Μπράβο στους οργανωτές και σε όλο το χωριό. Αυτό πάντως που ήταν εύκολο να αντιληφθούμε είναι ότι :                                             

  ΧΡΥΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΣΗ ΜΑΣ!!!