VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/
Ένας από του λόγους που είμαστε τελικά πολύ τυχεροί εμείς που
ζούμε στη Θεσσαλονίκη και στα περίχωρα της, είναι ότι έχουμε ένα βουνό σαν το Χορτιάτη τόσο κοντά
μας. Με αφορμή το 4ο Hortiatis trail run είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα
αυτό το βουνό.
Ο αγώνας λοιπόν ήταν
22 περίπου χιλιομέτρων, εκ των οποίων τα περισσότερα μονοπάτια, είχε βεβαίως
και δασικούς δρόμους, τρακτερόδρομους και νεροφαγιές.
Γενικά υπήρχαν πολλές εναλλαγές στο τοπίο και στις εδαφικές κλίσεις. Η δυνατή βροχή των προηγούμενων ημερών και η βροχή κατά τη διάρκεια του αγώνα έκαναν τα μονοπάτια να μοιάζουν με ρυάκια καθώς άφθονο νερό έρρεε σε πολλά σημεία της διαδρομής κάνοντας τον αγώνα αυτό ένα είδος μεταξύ τρεξίματος και λασπομαχίας. Οι δύσκολες καιρικές συνθήκες έκαναν τον αγώνα ακόμα πιο σκληρό και συναρπαστικό, ήταν φρόνιμο από πλευράς αθλητών να υπήρχε μια σχετική εμπειρία σε αγώνες βουνού προς αποφυγή τραυματισμών. Η επιτροπή του αγώνα ορθώς είχε ενημερώσει εκ των προτέρων για τις πιθανές δύσκολες συνθήκες.
Η σήμανση των μονοπατιών ήταν πολύ καλή, ο σταθμός εφοδιασμού που τον συναντάμε στο 12οχλμ και 18ο χλμ ήταν καλά οργανωμένος , είχε τα πάντα από νερό, ισοτονικό, σοκολάτες , μπανάνες, ενεργειακά τζελ μέχρι και τσίπουρο!!! Το πιο δύσκολο σημείο του αγώνα κατά τη γνώμη μου είναι ένα σημείο στο 12ο χιλιόμετρο λίγο πριν φτάσουμε στο στεκ, το οποίο σημείο είναι μια πλάγια με μεγάλη ανηφορική κλίση η οποία λόγω της βροχής ήταν και αρκετά γλιστερή, στο συγκεκριμένο μέρος… αγκομαχά και ο πιο γυμνασμένος. Είχε φυσικά και κάποιες κατηφόρες που ήθελαν μεγάλη προσοχή, όπως αυτή στο 15ο χλμ περίπου που το έδαφος ήταν ασταθές και πετρώδες, καλού κακού (αχρείαστοι να είναι) στο τέλος της κατεβασιάς αυτής υπήρχαν πέντε εθελοντές διασώστες. Γενικά ήταν πολύ καλά οργανωμένος αγώνας, το καταφύγιο ήταν πολύ ζεστό και βολικό για τους αθλητές, η κοτόσουπα και το σιροπιαστό μετά τον τερματισμό ήταν φανταστικά.
Γενικά υπήρχαν πολλές εναλλαγές στο τοπίο και στις εδαφικές κλίσεις. Η δυνατή βροχή των προηγούμενων ημερών και η βροχή κατά τη διάρκεια του αγώνα έκαναν τα μονοπάτια να μοιάζουν με ρυάκια καθώς άφθονο νερό έρρεε σε πολλά σημεία της διαδρομής κάνοντας τον αγώνα αυτό ένα είδος μεταξύ τρεξίματος και λασπομαχίας. Οι δύσκολες καιρικές συνθήκες έκαναν τον αγώνα ακόμα πιο σκληρό και συναρπαστικό, ήταν φρόνιμο από πλευράς αθλητών να υπήρχε μια σχετική εμπειρία σε αγώνες βουνού προς αποφυγή τραυματισμών. Η επιτροπή του αγώνα ορθώς είχε ενημερώσει εκ των προτέρων για τις πιθανές δύσκολες συνθήκες.
Η σήμανση των μονοπατιών ήταν πολύ καλή, ο σταθμός εφοδιασμού που τον συναντάμε στο 12οχλμ και 18ο χλμ ήταν καλά οργανωμένος , είχε τα πάντα από νερό, ισοτονικό, σοκολάτες , μπανάνες, ενεργειακά τζελ μέχρι και τσίπουρο!!! Το πιο δύσκολο σημείο του αγώνα κατά τη γνώμη μου είναι ένα σημείο στο 12ο χιλιόμετρο λίγο πριν φτάσουμε στο στεκ, το οποίο σημείο είναι μια πλάγια με μεγάλη ανηφορική κλίση η οποία λόγω της βροχής ήταν και αρκετά γλιστερή, στο συγκεκριμένο μέρος… αγκομαχά και ο πιο γυμνασμένος. Είχε φυσικά και κάποιες κατηφόρες που ήθελαν μεγάλη προσοχή, όπως αυτή στο 15ο χλμ περίπου που το έδαφος ήταν ασταθές και πετρώδες, καλού κακού (αχρείαστοι να είναι) στο τέλος της κατεβασιάς αυτής υπήρχαν πέντε εθελοντές διασώστες. Γενικά ήταν πολύ καλά οργανωμένος αγώνας, το καταφύγιο ήταν πολύ ζεστό και βολικό για τους αθλητές, η κοτόσουπα και το σιροπιαστό μετά τον τερματισμό ήταν φανταστικά.
Πολλά μπράβο στους διοργανωτές, σε όλους τους συμμετέχοντες
και τους συνοδούς τους. Πιο πολλά μπράβο στους τρεις πρώτους νικητές κάθε κατηγορίας
και ακόμη πιο πολλά μπράβο στους εθελοντές μιας και χωρίς αυτούς κανένας αγώνας δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί.
Υ.Γ : ΠΡΟΣ
ΑΘΛΗΤΕΣ- Tα τζελ όπως τα κουβαλάμε πριν τη χρήση τους να τα κουβαλάμε και μετά από αυτήν
και όχι να τα «δωρίζουμε» στο δάσος.
H σελίδα μας στο Facebook ειναι RUNVEL
H σελίδα μας στο Facebook ειναι RUNVEL
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου