ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ: 11ος ΟLYMPUS ΜΑRΑΤΗΟΝ.

VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/


Κυριακή πρωί και οι θεοί είχαν στήσει το δικό τους χορό. O Δίας ορθωνόταν όλο καμάρι υπενθυμίζοντας μας ποιος κάνει κουμάντο στο μυθικό αυτό βουνό, η Αφροδίτη θαύμαζε το κάλλος των αθλητών και ο θεός του πολέμου κοιτώντας μας ως άπειρους πολεμιστές σιγοψιθύριζε "που πηγαίνετε βρε κακομοίρηδες?". Οι υπόλοιποι θεοί έλεγχαν από το θρόνο τους τον υπέροχο αυτό αγώνα απολαμβάνοντας το νέκταρ και την αμβροσία τους....

Για τον συγκεκριμένο ορεινό μαραθώνιο ότι και να πει κανείς είναι λίγο, μόνο και μόνο που το πεδίο δράσης είναι ο μυθικός Όλυμπος καταλαβαίνει κάποιος την ομορφιά και την σπουδαιότητα το αγώνα.

560 έμπειροι και λιγότερο έμπειροι αθλητές έδωσαν το παρόν στον πανέμορφο αρχαιολογικό χώρο του Δίον. Στα μάτια όλων ζωγραφισμένη η αγωνία και η λαχτάρα να τρέξουμε σε αυτόν τον υπέρτατο αγώνα, ο καθένας για να επιτύχει τον προσωπικό του στόχο είτε αυτός είναι η νίκη, το 6ωρο, το 8ωρο, ο τερματισμός ή οτιδήποτε άλλο.

Η εκκίνηση  δόθηκε στις 06:05. Τα πρώτα έξι περίπου χιλιόμετρα του αγώνα αποτελούνται από ασφάλτινη ή χωμάτινη διαδρομή με ήπια ανηφορική κλίση, ενδιάμεσα υπάρχει μια ρεματιά με αμμώδες έδαφος. Έπειτα ξεκινά το μονοπάτι και ο επίπονος ανήφορος που συνεχίζει για τα επόμενα δεκαοκτώ χιλιόμετρα μέχρι το θρόνο του Δια. Το ανέβασμα ήταν διαρκές και αρκετά κουραστικό όπως είναι λογικό. Με κάποιες κλεφτές ματιές προς τα κάτω μπορούσες να θαυμάσεις την ομορφιά του τοπίου και να αντιληφθείς την απότομη αύξηση των υψομετρικών, μιας και είχες σχεδόν κάθετη θέα με τον κάμπο γύρω από το Δίον.

 Φτάνοντας στο περιβόητο οροπέδιο των Μουσών η κλίση είναι μικρότερη και σε πολλά σημεία κατηφορική, εκεί τα εργατικά μουλάρια αναπαυόντουσαν τρώγοντας γρασίδι και κοίταζαν με απάθεια τους αθλητές να περνούν από κοντά τους. Η θέα  σε εκείνο το σημείο είναι εξαιρετική και σε καθηλώνει. Καταλαβαίνεις επίσης γιατί γύρω από το συγκεκριμένο βουνό υπάρχουν τόσοι μύθοι και θρύλοι, μιας και έχει κάτι το θεϊκό.

 Στο καταφύγιο του Κάκαλου γεύτηκα το καλύτερο καρπούζι της ζωής μου , πιθανόν ο οργανισμός είχε την ανάγκη γλυκόζης. Τα παιδιά εκεί όπως επίσης και σε όλους τους σταθμούς ήταν πολύ εξυπηρετικοί και ευγενικοί απέναντι μας. Αργότερα η διαδρομή σε φέρνει σε υψόμετρο περίπου 2780μ. Τρέχεις παράλληλα με το θρόνο του Δια και τον δοξάζεις που είσαι δυνατός και υγιής ώστε να ζήσεις μια τέτοια εμπειρία. Το σημείο αυτό όπως και τα επόμενα χιλιόμετρα μέχρι το καταφύγιο του Αγαπητού, απαιτούσαν μεγάλη προσοχή λόγο του σαθρού εδάφους. Συγκεκριμένα στα Ζωνάρια που οι ταχύτητες θέλοντας και μη ήταν υψηλές η προσοχή έπρεπε να ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Φυσικά οι πτώσεις δεν αποφευχθήκαν, για άλλους μικρές για άλλους μεγάλες. Τα ¨φρένα¨ στις κατηφόρες έπρεπε να δουλεύουν πολύ καλά όπως επίσης και τα χέρια ελεύθερα και ελαφρώς σηκωμένα με κινήσεις που θυμίζουν ζεϊμπέκικο για την καλύτερη ισορροπία και κατεύθυνση του κορμού.

 Εν συνεχεία η κλίση ήταν κυρίως κατηφορική και σταδιακά και ομαλά μπαίναμε στο φαράγγι του Ενιπέα. Εκεί άλλαζε η μορφολογία του εδάφους και της βλάστησης. Συντρόφια με τον ήχο του τρεχούμενου νερού πορευόμασταν  και όσο αυξανόταν η κούραση τόσο πιο πολύ ονειρευόμασταν την στιγμή του τερματισμού και της λύτρωσης. Καθώς περνούσε η ώρα η ζέστη γινόταν ολοένα και πιο αισθητή, το φαράγγι προστατευμένο από τους ανέμους και σε συνδυασμό με την υγρασία έκανε την προσπάθεια όλων  λίγο πιο δύσκολη.

Το τελευταίο χιλιόμετρο ήταν το πιο απολαυστικό και για πολλούς το πιο γρήγορο. Διότι μπαίνοντας στο Λιτόχωρο παρέες ευχάριστων παιδιών με τα διακριτικά της διοργάνωσης μας χειροκροτούσαν και μας έδιναν κουράγιο. Ηλικιωμένοι από τα μπαλκόνια τους, νέοι στις καφετερίες γύρω από το συντριβάνι, όλοι συμμετείχαν σε αυτή τη γιορτή του τόπου τους. Η στιγμή που περνάς την αψίδα του τερματισμού είναι απλά , μαγική!

Όλα πήγαν καλά, άψογη οργάνωση, φοβερή φιλοξενία και υποστήριξη από τους κατοίκους του Λιτοχώρου. Το pasta party καθώς και το γεύμα μετά τον αγώνα πολύ καλό. Μορφές του αγώνα η τρελοπαρέα του ΣΔΥΘ στο υψηλότερο σημείο του αγώνα που ζητωκραύγαζε και φώναζε ρυθμικά τα ονόματα των αθλητών, ο υπέροχος κύριος με το σαξόφωνο που μας ταξίδευσε με τη μουσική του σε δυο σημεία του αγώνα. Οι πεζοπόροι που μας ενθάρρυναν σε όλη τη διαδρομή και οι φίλοι φωτογράφοι. Προσωπικά ευχαριστώ 4-5 φίλους δρομείς που δεν τους γνωρίζω προσωπικά , που στα τελευταία 2-3 χιλιόμετρα του αγώνα, έκοψαν το ρυθμό τους και μοιραστήκαν μαζί μου το λιγοστό νερό που τους απέμεινε . Αυτό είναι ένα από τα πολλά καλά του συγκριμένου αθλήματος.

Και όπως έχω επαναλάβει, πολλά μπράβο στους διοργανωτές, σε όλους τους συμμετέχοντες και τους συνοδούς τους, πιο πολλά μπράβο στους τρεις πρώτους νικητές κάθε κατηγορίας και ακόμη πιο πολλά μπράβο στους εθελοντές μιας και χωρίς αυτούς  κανένας αγώνας δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί.

 Η σελίδα μας στο FB είναι RUNVEL...καλούς αγώνες και καλά ταξίδια.