ΣΤΟ CLOUD FOREST ΤΟΥ MONTEVERDE, ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ.

VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/


Πριν ξεκινήσουμε ένα ταξίδι καλό είναι να ενημερωνόμαστε από διάφορα ταξιδιωτικά site για την περιοχή που σκοπεύουμε να επισκεφτούμε  και να δίνουμε βάση στις κριτικές των επισκεπτών. Έπειτα βάζουμε όλα τα στοιχεία σε μια νοητή ζυγαριά και επιλεγούμε αν το μέρος αξίζει την επίσκεψη μας.

Σε όλους τους ταξιδιωτικούς οδηγούς της χώρας ήταν καταχωρημένο το Cloud Forest του Monteverde ως ένα μέρος που οφείλεις να επισκεφτείς. Ένας παράδεισος με χιλιάδες άγρια ζώα και τροπική βλάστηση. Ένιωσα ότι όφειλα να το επισκεφτώ.

 Από την πρωτεύουσα Σαν Χοσέ για την Σάντα Ελένα, (το προπύργιο της προστατευόμενης περιοχής) υπάρχουν δυο λεωφορεία ανά ημέρα. Ένα νωρίς το πρωί και ένα στις 14:30. Βρισκόμενος στο θορυβώδη κεντρικό σταθμό του Σαν Χοσέ στις 14:15 έπρεπε να αποφασίσω άμεσα για το  αν θα επισκεφτώ το Μοντεβέρντε με το λεωφορείο που έφευγε σε 15 λεπτά ή να πάρω το ρίσκο να βρω άλλο λεωφορείο (χωρίς να γνωρίζω αν υπάρχει) για το πιο όμορφο ηφαίστειο της Κόστα Ρίκα , το Αρενάλ.  Τελικά αποφάσισα ανάμεσα σε πλανόδιους πωλητές και επιβάτες όλο άγχος και στρες να επιλέξω το πρώτο. Μιας και στη χώρα τα λεωφορεία δεν είναι ιδιαίτερα συχνά και μάλιστα κινούνται με αρκετά χαμηλή ταχύτητα θεώρησα το Μοντεβέρντε σοφή και βολική επιλογή.

Όλοι επίσης οι οδηγοί αναφέρουν ότι αυτή η απόσταση είναι περίπου 4 ώρες. Σας πληροφορώ ότι είναι τουλάχιστον 6 μπορεί και 7. Με τα τελευταία χιλιόμετρα  στην ευρύτερη επαρχία του Puntarenas (προσεγγίζοντας την προστατευόμενη περιοχή) να είναι χωματόδρομος. Λένε επίσης ότι διατηρούν επίτηδες το δρόμο σε αυτή τη κατάσταση διότι δε θέλουν  να διαταράξουν το φυσικό περιβάλλον. Από την άλλη πλευρά βεβαίως σε θέσεις κλειδιά εντός πάρκου κτίζονται πεντάστερα ξενοδοχεία πράγμα λιγάκι οξύμωρο.

 Επισκεπτόμενος την περιοχή αυτή για το μόνο που δεν πρέπει να ανησυχεί είναι για το κατάλυμα του. Αυτό διότι κατά την άφιξη των μοναδικών δυο λεωφορείων από την πρωτεύουσα ο επισκέπτης τυγχάνει θερμής υποδοχής από τους ντόπιους ιδιοκτήτες ενοικιαζομένων δωματίων. Οι οποίοι μάλιστα διαθέτουν ανά χείρας και φωτογραφικό υλικό  των καταλυμάτων τους καθώς και κριτικές προηγουμένων επισκεπτών.

 Εμένα με κέρδισε ο Αντόλφο, ο νεαρός ιδιοκτήτης του νεόδμητου Monkey Hostel. Περίμενε υπομονετικά τους ταξιδιώτες με το τροπικό πουκαμισάκι του τουρτουρίζοντας από το κρύο χωρίς να υπολογίζει το βραδινό ψύχος (1400μ. υψόμετρο είναι αυτά). Ο τύπος γενικά ήταν πολύ νούμερο και αυτό τον έκανε πολύ συμπαθή. Όποτε έβλεπε τους θαμώνες του παρίστανε πως καθάριζε τις κοινόχρηστες περιοχές του hostel  υποδυόμενος τον τυπικό και φανερά κουρασμένο ιδιοκτήτη. Δε θυμόταν ποιος έχει πληρώσει για το δωμάτιο του (περίπου 8$/ατομο) και άλλα τέτοια συμπαθητικά. Ήταν γενικά ωραίος τύπος που έδινε σωστές και χρήσιμες συμβουλές για τις δραστηριότητες της περιοχής και για τα τοπικά εστιατόρια.

Σε κάθε κατάλυμα της περιοχής υπήρχαν διάφορα διαφημιστικά φυλλάδια που αφορούσαν το Cloud Forest, τους νυχτερινούς περιπάτους με οδηγό , τα διάφορα bird watching και πολλά άλλα, έναντι αδράς αμοιβής φυσικά. Μεγάλε Κώστα έφτασες μέχρι εδώ, δε θα δεις το περιβόητο δάσος των συννέφων?(ακούστηκε μια φωνή μέσα μου). Θα το δω… μονολόγησα και συνοδευόμενος μιας υπέροχης γαστρεντερίτιδας ξεκίνησα νωρίς το πρωί με το πουλμανάκι που κάλεσε ο Αντόλφο (για να πάρει την προμήθεια του) για μια διαδρομή 15 λεπτών μέχρι την είσοδο του πάρκου.

Εκεί λοιπόν με τα 30$  ανά χείρας για το αντίτιμο, πήρα το εισιτήριο μου για το δάσος και δεν ήξερα τι θα συναντήσω. Αυτά τα χρήματα αντιστοιχούν για την πεζοπορία σε ένα όμορφο  μονοπάτι 4 περίπου χιλιομέτρων κατά το οποιο συναντά κανείς 7 υπέροχες πεζογέφυρες. Με τα διπλάσια περίπου χρήματα μπορείς να απολαύσεις τη θέα της περιοχής κάνοντας Canopy Tour. Δηλαδή δένεσαι με σχοινιά με την βοήθεια οδηγών από δέντρο σε δέντρο και διασχίζεις το πάρκο από αέρος.

 Καθώς προχωρούσα στο όμορφο και καθαρό μονοπάτι σκεφτόμουν ότι δεν μπορεί… θα συναντήσω κάποιο ζωάκι, κάποιο πτηνό, μια μαϊμού να πηδά από κλαδί σε κλαδί, ένα ερπετό.

Φίλε αναγνώστη, όσα τροπικά είδη είδες σήμερα εσύ, άλλα τόσα είδα εγώ εκεί πληρώνοντας και 30$.

Να μη τα ισοπεδώνω όλα, το δάσος ήταν όμορφο και οι πεζογέφυρες τέλειες ώστε να σου κόβεται η ανάσα από τη θέα. Αλλά δε δικαιολογεί να έχεις βάλει ακριβή είσοδο σε ένα ωραίο δάσος και εν τέλει να βλέπεις μόνο κάποιες ομάδες εργατικών μυρμηγκιών. Κάντε τη σύγκριση με ένα όμορφο δάσος ή πάρκο της περιοχής σας και φανταστείτε το με είσοδο. Μάλιστα υπάρχει και ένα μικρό μουσείο εντός του μονοπατιού με βαλσαμωμένα έντομα που απαιτούσε εξτρά δολάρια για να εισέλθεις. 

Γνώμη μου είναι ότι την εν λόγο περιοχή είναι καλό να την επισκεφτεί κανείς αν έχει στη  διάθεση του αρκετές μέρες. Αν πάλι ο χρόνος του είναι περιορισμένος δε θα το πρότεινα. Ίσως σπαταλήσει χρόνο και χρήμα για κάτι που δεν αξίζει πραγματικά.

Τεχνηέντως οι Κοσταρικάνοι δημιούργησαν την εντύπωση ότι πρόκειται για μια οικολογική και φιλική προς το περιβάλλον χώρα, προσελκύοντας έτσι πολλούς τουρίστες. Ως ένα βαθμό ισχύει και το αποδεικνύουν. Από την άλλη πλευρά όμως σε πολλές περιοχές της χώρας κάθε οικογένεια έχει την προσωπική της χωματερή στην αυλή της. Εκεί κάθε απόγευμα όλα τα οικιακά απόβλητα συμπεριλαμβανομένων και των ανακυκλώσιμων ειδών πέφτουν στην πυρά. Δε θα το έλεγα και ιδιαίτερα οικολογικό. Όσο για τις οσμές των καμένων πλαστικών είναι πιο έντονες τις μέρες με άπνοια και αυξημένη υγρασία.

Φυσικά η Κόστα Ρίκα έχει πολλές άλλες ομορφιές και είναι σίγουρα από τα ομορφότερα μέρη του πλανήτη. Μη ξεχνάτε επίσης ότι εδώ κ πενήντα χρόνια δε διαθέτει στρατό με αποτέλεσμα να επενδύουν περισσότερο στην υγεία και στην παιδεία. Είναι επίσης μια πολύ ασφαλής χώρα, η ασφαλέστερη της κεντρικής Αμερικής για την ακρίβεια. Το σύνθημα των κατοίκων της και συνάμα ευχή είναι το PURA VIDA (αγνή ζωή)

PURA VIDA λοιπόν…..