VERACRUZ, ΕΝΑ ΠΡΟΑΣΤΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΜΑ.

VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/


Είχε ξημερώσει για τα καλά στην πόλη του Πάναμα. Ο υδράργυρος μήνα Ιανουάριο είχε σκαρφαλώσει στους 30 βαθμούς Κελσίου και η ζέστη εντός αστικού κέντρου ήταν αφόρητη. Καθώς ήταν η τελευταία μέρα της διαμονής μου στην πόλη και η πρώτη της εξερεύνησης μου στην υπόλοιπη Κεντρική Αμερική, είχα προγραμματίσει να μεταβώ στα δυτικά της χώρας να απολαύσω τα εξωτικά νησιά Bocas del Toro. Το μόνο πρόβλημα που υπήρχε και είναι σύνηθες στους backpackers, είναι ότι το check out από το δωμάτιο έπρεπε να γίνει μέχρι τις 11:00 και το λεωφορείο που θα έπαιρνα για το λιμανάκι του Αλμιράντε ξεκινούσε στις 22:00 το βράδυ.

Οπότε απομένουν τουλάχιστον δέκα υπέροχες ώρες. Η περιπλάνηση μου γύρω από την πρωτεύουσα της χώρας είχε ουσιαστικά τελειώσει. Είχα δει τα σημαντικότερα αξιοθέατα πέριξ της πόλης του Παναμά, όπως τη περιβόητη διώρυγα, το Casco Viejo (την παλιά πόλη) και γενικά όλες τις γωνιές της μεγαλούπολης (όμορφες και μη). Τι να κάνω αυτό το πολύτιμο δεκάωρο?

Όπως συχνά ακούγεται μια θεϊκή φωνή μέσα μου, έτσι έγινε και τότε.

Κώστα, δεν ψάχνεις να βρεις καμιά παραλία κοντά στην πόλη να κάνεις καμιά βουτιά γιατί με τόση ζέστη άδικα θα ιδρώνεις σε ένα μέρος που το έχεις ήδη οργώσει?

Έχεις δίκιο, απαντώ στα ισπανικά και ψάχνω αμέσως στο χάρτη να βρω κάποιο παραθαλάσσιο προάστιο. Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να απομακρυνθώ πολύ από το σταθμό λεωφορείων, νιώθοντας ασφαλέστερος να είμαι σε ακτίνα μισής ώρας το μέγιστο. Η πιο σοφή λύση από ότι φαινόταν ήταν ο κωμόπολη Veracruz δυτικά της διώρυγας στα παράλια του Ειρηνικού. Φανταστείτε μια περιοχή εκτός πόλης, σαν την Περαία ( οι φίλοι από Θεσσαλονίκη με καταλαβαίνουν). Φυσικά συγκρίσεις δεν μπορούν να γίνουν, αλλά ας το υποθέσουμε γεωγραφικά.

Η πρόσβαση για εκεί είναι πολύ εύκολη. Εγώ προτίμησα να πάρω το πρώτο μου chicken bus με πολύ χαμηλό κόστος και σχετικά αξιόπιστο. Ξεκίνησα λοιπόν το εικοσάλεπτο ταξίδι μαζί με Παναμέζους και μερικά πουλερικά, περάσαμε τη γέφυρα πάνω από τη διώρυγα, βλέποντας τις ουρές που σχηματίζουν τα πλοία και έπειτα Bienvenido a Veracruz.

Φτάνοντας εκεί τίποτα δε θυμίζει κάτι το τουριστικό. Φιλήσυχοι ντόπιοι απολάμβαναν την καθημερινότητα τους και ένας ταξιδιώτης από την Ελλάδα έψαχνε τρόπους να περάσει τη μέρα του όσο γίνεται πιο εποικοδομητικά. Αρχικά κατευθύνθηκα προς την παραλία  για να πάρω το βάπτισμα του πυρός για το παρθενικό μου μπάνιο σε νερά του Ειρηνικού. Η γύρω περιοχή θύμιζε τουριστικό θέρετρο σε περίοδο χαμηλής επισκεψιμότητας. Τα λιγοστά εν λειτουργία μαγαζιά ήταν σχεδόν άδεια. Η παραλία ήταν σχετικά παρατημένη και ολίγον βρώμικη. Έκατσα λοιπόν για ένα καφεδάκι σε ένα εστιατόριο-ταβέρνα-καφετέρια-σνακ μπαρ περασμένων δεκαετιών, παρήγγειλα το καφεδάκι και έκανα εν τέλει την πρώτη μου βουτιά στον Pacific Ocean . Αν θέλει κανείς να ζητήσει αναψυκτικό ίσως μπερδευτεί λίγο γιατί όλα τα ανθρακούχα λέγονται soda.

Καθώς η ώρα περνούσε ομαλά ατενίζοντας τον ωκεανό και τα τεράστια πλοία που περιμένουν καρτερικά να διασχίσουν τη διώρυγα, η πείνα μου χτύπησε την πόρτα. Η περιοχή φημίζεται για τα θαλασσινά της, οπότε δεν έχασα την ευκαιρία να εντοπίσω ένα μαγαζί που από ότι φάνηκε το προτιμούσαν οι ντόπιοι. 

Ως έλληνες γνωρίζουμε κάτι από θαλασσινά (άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο) και έμεινα αρκετά ικανοποιημένος από το γεύμα μου. Καλές γεύσεις και καλή αναλογία ποιότητας- τιμής. Φυσικά όλα αυτά συνοδεία κοκτέιλ ή τοπικού ζύθου.

Ο Παναμάς έχει τρεις γνωστές μάρκες μπύρας που τις βρίσκεις παντού και είναι πραγματικά αξιόλογες. Η Panama, η Atlas και δημοφιλέστερη η Balboa . Μετά την τροφή ακολούθησαν βόλτες κοντά στην ακτή, με θέα τη θάλασσα από τη μία και από την άλλη ένα κατάφυτο βουνό που δυστυχώς εκείνη τη μέρα είχε ξεσπάσει μια πυρκαγιά σε ένα σημείο.

Ευτυχώς η φωτιά τέθηκε υπό έλεγχο και όταν πλέον σουρούπωσε επέστεψα με την αλμύρα στο δέρμα στο σταθμό λεωφορείων περιμένοντας το δρομολόγιο των 22:00, για ένα οκτάωρο ταξίδι μέχρι το Αλμιράντε.

Το συμπέρασμα μου από τη περιοχή της Veracruz είναι ότι δεν πρόκειται για κάποιο σπουδαίο μέρος από πλευράς ομορφιάς, αλλά είναι μια καλή λύση για μια μικρή εξόρμηση κοντά στην πρωτεύουσα. Δεδομένου ότι έχει δει κανείς τις ομορφιές της πόλης και φυσικά τη διώρυγα. Αν είχα περισσότερο χρόνο ίσως προλάβαινα να επισκεφτώ τη λίμνη Γκατούν.