Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ: 11ος ΟLYMPUS ΜΑRΑΤΗΟΝ.



VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/


Κυριακή πρωί και οι θεοί είχαν στήσει το δικό τους χορό. O Δίας ορθωνόταν όλο καμάρι υπενθυμίζοντας μας ποιος κάνει κουμάντο στο μυθικό αυτό βουνό, η Αφροδίτη θαύμαζε το κάλλος των αθλητών και ο θεός του πολέμου κοιτώντας μας ως άπειρους πολεμιστές σιγοψιθύριζε "που πηγαίνετε βρε κακομοίρηδες?". Οι υπόλοιποι θεοί έλεγχαν από το θρόνο τους τον υπέροχο αυτό αγώνα απολαμβάνοντας το νέκταρ και την αμβροσία τους....


Για τον συγκεκριμένο ορεινό μαραθώνιο ότι και να πει κανείς είναι λίγο, μόνο και μόνο που το πεδίο δράσης είναι ο μυθικός Όλυμπος καταλαβαίνει κάποιος την ομορφιά και την σπουδαιότητα το αγώνα.
560 έμπειροι και λιγότερο έμπειροι αθλητές έδωσαν το παρόν στον πανέμορφο αρχαιολογικό χώρο του Δίον. Στα μάτια όλων ζωγραφισμένη η αγωνία και η λαχτάρα να τρέξουμε σε αυτόν τον υπέρτατο αγώνα, ο καθένας για να επιτύχει τον προσωπικό του στόχο είτε αυτός είναι η νίκη, το 6ωρο, το 8ωρο, ο τερματισμός ή οτιδήποτε άλλο.

Η εκκίνηση  δόθηκε στις 06:05. Τα πρώτα έξι περίπου χιλιόμετρα του αγώνα αποτελούνται από ασφάλτινη ή χωμάτινη διαδρομή με ήπια ανηφορική κλίση, ενδιάμεσα υπάρχει μια ρεματιά με αμμώδες έδαφος. Έπειτα ξεκινά το μονοπάτι και ο επίπονος ανήφορος που συνεχίζει για τα επόμενα δεκαοκτώ χιλιόμετρα μέχρι το θρόνο του Δια. Το ανέβασμα ήταν διαρκές και αρκετά κουραστικό όπως είναι λογικό. Με κάποιες κλεφτές ματιές προς τα κάτω μπορούσες να θαυμάσεις την ομορφιά του τοπίου και να αντιληφθείς την απότομη αύξηση των υψομετρικών, μιας και είχες σχεδόν κάθετη θέα με τον κάμπο γύρω από το Δίον.

 Φτάνοντας στο περιβόητο οροπέδιο των Μουσών η κλίση είναι μικρότερη και σε πολλά σημεία κατηφορική, εκεί τα εργατικά μουλάρια αναπαυόντουσαν τρώγοντας γρασίδι και κοίταζαν με απάθεια τους αθλητές να περνούν από κοντά τους. Η θέα  σε εκείνο το σημείο είναι εξαιρετική και σε καθηλώνει. Καταλαβαίνεις επίσης γιατί γύρω από το συγκεκριμένο βουνό υπάρχουν τόσοι μύθοι και θρύλοι, μιας και έχει κάτι το θεϊκό.

 Στο καταφύγιο του Κάκαλου γεύτηκα το καλύτερο καρπούζι της ζωής μου , πιθανόν ο οργανισμός είχε την ανάγκη γλυκόζης. Τα παιδιά εκεί όπως επίσης και σε όλους τους σταθμούς ήταν πολύ εξυπηρετικοί και ευγενικοί απέναντι μας. Αργότερα η διαδρομή σε φέρνει σε υψόμετρο περίπου 2780μ. Τρέχεις παράλληλα με το θρόνο του Δια και τον δοξάζεις που είσαι δυνατός και υγιής ώστε να ζήσεις μια τέτοια εμπειρία. Το σημείο αυτό όπως και τα επόμενα χιλιόμετρα μέχρι το καταφύγιο του Αγαπητού, απαιτούσαν μεγάλη προσοχή λόγο του σαθρού εδάφους. Συγκεκριμένα στα Ζωνάρια που οι ταχύτητες θέλοντας και μη ήταν υψηλές η προσοχή έπρεπε να ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Φυσικά οι πτώσεις δεν αποφευχθήκαν, για άλλους μικρές για άλλους μεγάλες. Τα ¨φρένα¨ στις κατηφόρες έπρεπε να δουλεύουν πολύ καλά όπως επίσης και τα χέρια ελεύθερα και ελαφρώς σηκωμένα με κινήσεις που θυμίζουν ζεϊμπέκικο για την καλύτερη ισορροπία και κατεύθυνση του κορμού.


 Εν συνεχεία η κλίση ήταν κυρίως κατηφορική και σταδιακά και ομαλά μπαίναμε στο φαράγγι του Ενιπέα. Εκεί άλλαζε η μορφολογία του εδάφους και της βλάστησης. Συντρόφια με τον ήχο του τρεχούμενου νερού πορευόμασταν  και όσο αυξανόταν η κούραση τόσο πιο πολύ ονειρευόμασταν την στιγμή του τερματισμού και της λύτρωσης. Καθώς περνούσε η ώρα η ζέστη γινόταν ολοένα και πιο αισθητή, το φαράγγι προστατευμένο από τους ανέμους και σε συνδυασμό με την υγρασία έκανε την προσπάθεια όλων  λίγο πιο δύσκολη.

Το τελευταίο χιλιόμετρο ήταν το πιο απολαυστικό και για πολλούς το πιο γρήγορο. Διότι μπαίνοντας στο Λιτόχωρο παρέες ευχάριστων παιδιών με τα διακριτικά της διοργάνωσης μας χειροκροτούσαν και μας έδιναν κουράγιο. Ηλικιωμένοι από τα μπαλκόνια τους, νέοι στις καφετερίες γύρω από το συντριβάνι, όλοι συμμετείχαν σε αυτή τη γιορτή του τόπου τους. Η στιγμή που περνάς την αψίδα του τερματισμού είναι απλά , μαγική!

Όλα πήγαν καλά, άψογη οργάνωση, φοβερή φιλοξενία και υποστήριξη από τους κατοίκους του Λιτοχώρου. Το pasta party καθώς και το γεύμα μετά τον αγώνα πολύ καλό. Μορφές του αγώνα η τρελοπαρέα του ΣΔΥΘ στο υψηλότερο σημείο του αγώνα που ζητωκραύγαζε και φώναζε ρυθμικά τα ονόματα των αθλητών, ο υπέροχος κύριος με το σαξόφωνο που μας ταξίδευσε με τη μουσική του σε δυο σημεία του αγώνα. Οι πεζοπόροι που μας ενθάρρυναν σε όλη τη διαδρομή και οι φίλοι φωτογράφοι. Προσωπικά ευχαριστώ 4-5 φίλους δρομείς που δεν τους γνωρίζω προσωπικά , που στα τελευταία 2-3 χιλιόμετρα του αγώνα, έκοψαν το ρυθμό τους και μοιραστήκαν μαζί μου το λιγοστό νερό που τους απέμεινε . Αυτό είναι ένα από τα πολλά καλά του συγκριμένου αθλήματος.

Και όπως έχω επαναλάβει, πολλά μπράβο στους διοργανωτές, σε όλους τους συμμετέχοντες και τους συνοδούς τους, πιο πολλά μπράβο στους τρεις πρώτους νικητές κάθε κατηγορίας και ακόμη πιο πολλά μπράβο στους εθελοντές μιας και χωρίς αυτούς  κανένας αγώνας δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί.

 Η σελίδα μας στο FB είναι RUNVEL...καλούς αγώνες και καλά ταξίδια.


Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

ΠΟΣΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΦΙΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ.



VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/



Ποιος να μου το λεγε, ότι τρεις μήνες μετά την επίσκεψη μου στη Κόστα Ρίκα και μιλώντας με τους κατοίκους για το παγκόσμιο πρωτάθλημα, ότι οι εθνικές μας ομάδες θα συναντηθούν στην φάση των 16.
Η Κόστα Ρίκα είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία στην κεντρική Αμερική και μετά το Μεξικό και τις Η.Π.Α είναι η τρίτη πιο διακεκριμένη ομάδα της βόρειο- κεντρικής Αμερικανικής ομοσπονδίας CONCACAF. Είναι αρκετά έμπειρη ομάδα μιας και έχει συμμετάσχει σε τέσσερα παγκόσμια πρωταθλήματα.
Οι Ticos όπως αποκαλούνται οι κάτοικοι της χώρας αυτής αποκαλούν με το ίδιο προσωνύμιο την εθνική τους ομάδα. Οι κοσταρικάνοι έχουν το ποδόσφαιρο στο αίμα τους, μπορείς να δεις παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο ακόμα και ανάμεσα σε μπανανοφυτίες , στις αυλές των σπιτιών, στα πλακόστρωτα σοκάκια. Είναι μακράν το δημοφιλέστερο άθλημα της χώρας. Έχει μεγάλη  ποδοσφαιρική ιστορία και παράδοση, πολλοί Ticos διέπρεψαν και διαπρέπουν σε πρωταθλήματα του εξωτερικού. Υπάρχει μια σχέση πάθους και αγάπης των κατοίκων με το ποδόσφαιρο. Από τα τροπικά παραλία μέχρι την εύκρατη ενδοχώρα  το ποδόσφαιρο κάνει αισθητή την παρουσία του. Το επαγγελματικό τους πρωτάθλημα είναι η Costa Rican primera division.
Εξίσου δημοφιλές άθλημα όπως και σε όλη την κεντρική Αμερική είναι και οι αγώνες ροντέο με διαφόρους συγχρόνους καουμπόηδες από την ενδοχώρα να επιδεικνύουν την δύναμη και την ικανότητα ίππευσης σε αλλόφρονα άλογα και βοοειδή. Δημοφιλές επίσης στα παράλια της χώρας είναι το surf. Στα βόρεια στα σύνορα με τη Νικαράγουα ίσως αντικρίσεις κάποιον αυτοσχέδιο αγώνα μπέιζμπολ. Αλλά όλα τα αθλήματα απέχουν μακράν από τη λατρεία των κατοίκων για το ποδόσφαιρο.
Θεωρητικά η ομάδα της Κόστα Ρίκα αποτελεί εύκολη κλήρωση για την εθνική μας ομάδα, δεδομένου των άλλων ομάδων που προκριθήκαν στην επομένη φάση του παγκοσμίου κυπέλλου. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε τη δυναμική αυτής της ομάδας και ότι πρόκειται για μια παρέα- ομάδα χωρίς λαμπρούς αστέρες που διψάνε για διάκριση.

PURA VIDA….

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

WELCOME TO PRAGUE.



VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/


Φυσικά ένα απόγευμα δεν είναι αρκετό για να γνωρίσεις αυτή την πανέμορφη πόλη και αν χαθείς στα μεσαιωνικά στενά της. Είναι όμως μια μικρής τάξεως ευκαιρία να απολαύσεις στον ελάχιστο αυτό χρόνο έναν  υπέροχο τόπο. Ο Μοράβας μοιάζει να λικνίζεται χωρίζοντας την πόλη στα δυο. 



Μεγαλοπρεπή παλάτια και κάστρα υψώνονται πάνω από τον πόταμο και όλη η πόλη ενώνεται χάρη στις υπέροχες γέφυρες περασμένων αιώνων. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην κεντρική πλατεία και στο ξακουστό ρολόι, που κάθε μια ώρα διαδραματίζεται ένα όμορφο τελετουργικό από ανθρώπους ντυμένους με την παραδοσιακή ενδυμασία. Ολόκληρη η πόλη μπορεί να θεωρηθεί ένα μνημείο για αυτό δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο συγκεκριμένο. Αξίζει να περιηγηθεί κανείς και να ανακαλύψει όμορφες κρυφές γωνιές της πόλης, όπως για παράδειγμα ένα όμορφο κατάστημα με σουβενίρ και παραδοσιακά προϊόντα που είχε στη διαπασών τραγούδια του Στράτου Διονυσίου (συνέβη).



Η πόλη της Πράγας θεωρείτε παγκόσμιος τουριστικός προορισμός και υποδέχεται εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο. Πως να μην είναι άλλωστε πόλος έλξης αφού η μαγεία της πόλης συνεπαίρνει και τον πιο απαιτητικό. Επίσης από την τεραστία αμερικανική τουριστική αγορά θεωρείτε μέσα στην πεντάδα των πόλεων που επιβάλλεται να δει κάποιος ερχόμενος στην Ευρώπη. Σε αυτό βοηθά και η τεραστία εβραϊκή παροικία που ανθούσε κατά τη διάρκεια των προηγούμενων αιώνων και πολλοί από τους απογόνους αυτών των οικογενειών, πλέον αμερικανοί πολίτες επισκέπτονται τα πάτρια για αυτούς εδάφη. 

Είναι αλήθεια ότι ακόμη και ο Χίτλερ γοητεύτηκε από την πόλη και διέταξε να μην καταστραφεί τίποτα από αυτήν, για αυτό το λόγο άλλωστε σώζονται τα περισσότερα μνημεία της πόλης και μάλιστα σε άριστη κατάσταση, σε αντίθεση με όλη την υπόλοιπη Ευρώπη που δεν γλίτωσε των βομβαρδισμών!


Το καταλληλότερο σνακ για ένα διάλειμμα μετά από πολύωρο περπάτημα είναι ψητό λουκάνικο σε ψωμάκι συνοδευόμενο από ένα ποτήρι παγκοσμίου επιπέδου τσέχικης μπύρας. Τα συγκεκριμένα λουκάνικα που ψήνονται σε υπαίθριες καντίνες έχουν το τριπλάσιο περίπου μέγεθος από το ψωμάκι. 
Οι Τσέχοι είναι πρώτοι στο κόσμο σε κατανάλωση μπύρας ανά κάτοικο. Είναι συνάμα πολύ ευγενικοί και φιλόξενοι, στα κεντρικά σημεία εύκολα συνεννοείται κανείς στα αγγλικά, αλλά η πλειοψηφία των κατοίκων δεν τα ομιλούν. Οπότε γίνεται λίγο δύσκολη η επικοινωνία ιδίως όταν σου μιλούν γρήγορα στη γλώσσα τους σα να μη συμβαίνει τίποτα.
Εν κατακλείδι, υπέροχη πόλη πολιτισμικό διαμάντι της κεντρικής Ευρώπης.



Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

ΣΤΟ ΣΦΑΙΡΙΚΟ STOCKHOLM GLOBE ARENA.


VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/



Το Stockholm Globe Arena είναι ένα επιβλητικό στάδιο με σφαιρικό σχήμα που δεσπόζει από πολλά σημεία της πόλης. Κατασκευάστηκε το 1989 και από τότε διατηρεί τον τίτλο του μεγαλύτερου σφαιρικού κτιρίου στον κόσμο, με διάμετρο 110μ και ύψος 85μ. Για να ολοκληρωθεί αυτή η υπερκατασκευή χρειάστηκαν σχεδόν τρία χρόνια εντατικών εργασιών.



 Το 2011 είχαμε τη χαρά να επισκεφτούμε αύτη τη γιγάντια σφαίρα, για να παρακολουθήσουμε το κορυφαίο τοπικό ντέρμπυ του σουηδικού πρωταθλήματος στο χόκεϋ επί πάγου. Παρέα με φίλους της ελληνικής ομογένειας της πόλης κατευθυνθήκαμε στη αρένα να παρακολουθήσουμε το αγώνα της χρονιάς. Αντίπαλες ήταν οι ισχυρότερες και λαοφιλέστερες ομάδες της Στοκχόλμης η ΑΙΚ Σόλνα και η Τζουγκάρντεν. 

Το γήπεδο χωρητικότητας περίπου 14000 θεατών ήταν κατά 70% γεμάτο, κυρίως για λόγους ασφαλείας, μιας και οπαδοί και των δυο ομάδων συμμετείχαν σε αυτή τη γιορτή του αθλήματος. Το χόκεϋ είναι αρκετά δημοφιλές σε όλη την Σκανδιναβία και ανταγωνίζεται ως προς τη θεαματικότητα ή ακόμα και προηγείται του ποδοσφαίρου. Ανέκαθεν υπήρχε μια προσωπική συμπάθεια ως προς το δυναμικό αυτό άθλημα. Ομολογουμένως δεν είχα ιδιαίτερες γνώσεις ως προς τους κανονισμούς του παιχνιδιού και ήταν πολύτιμη η βοήθεια ενός φίλου Έλληνο-Σουηδού που μας κατατόπισε με τις γνώσεις του και μας βοήθησε να μπούμε στο κλίμα του ντέρμπυ. Η ατμόσφαιρα ήταν ανάλογη της κρισιμότητας του παιχνιδιού, οπαδοί και των δυο ομάδων σε κόσμια πλαίσια δημιουργούσαν με τα τραγούδια τους μια πολύ όμορφη εορταστική ατμόσφαιρα. 

                        

Το ευρωπαϊκό στυλ παιχνιδιού μπορεί να είναι δυναμικό αλλά δεν έχει καμιά σχέση με το αμερικανικό στυλ που για λογούς θεάματος και διαφήμισης συχνές είναι η συμπλοκές μεταξύ παικτών και διαιτητών. Κατά τη γνώμη μου η αμερικανική εκδοχή του αθλήματος είναι γελοία και αγγίζει το σημείο της ύψιστης ηλιθιότητας. Για την ιστορία νικήτρια με 2-1 αναδέχθηκε η ομάδα της Τζουγκάρντεν. Πάρα πολύ καλή εμπειρία να παρακολουθήσει κανείς ένα τόσο σημαντικό αθλητικό γεγονός σε ένα το όμορφο κατασκεύασμα. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.


Στη συγκεκριμένη αρένα λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο εκδηλώσεις παντός τύπου και συναυλίες με τα κορυφαία πρόσωπα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής.


Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

ΣΤΟ ΕΝΥΔΡΕΙΟ ΤΗΣ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗΣ.


VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/



 Στην πανέμορφη αυτή πόλη της Καταλονίας όλοι οι δρόμοι οδηγούν  στη la rambla, τον πιο διάσημο πεζόδρομο της πόλης που με τη σειρά του μας  οδηγεί στην παραλία. Κατεβαίνοντας τον εν λόγο δρόμο  συναντάμε το άγαλμα του Κολόμβου να ατενίζει προς τη δύση δείχνοντας όλο ύφος και καμάρι προς την Αμερική, εμείς επειδή δεν θέλαμε να πάμε στις αποικίες των Δυτικών Ινδιών πήγαμε προς την άλλη πλευρά και  κατευθυνθήκαμε νοτιοανατολικά προς τη θάλασσα από την αντίθετη κατεύθυνση.  Εν τέλει αντικρίσαμε το περιβόητο ενυδρείο.


Το ενυδρείο της Βαρκελώνης είναι το μεγαλύτερο θαλάσσιο πάρκο της Μεσογείου και το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο. Στεγάζεται σε ένα πολύ όμορφο κτίριο στο οποίο φιλοξενούνται τα πλέον αντιπροσωπευτικά είδη της θαλάσσιας ζωής.  Άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του στο κοινό τον Σεπτέμβριο του 1995 και μέχρι σήμερα έχει δεχθεί πάνω από 14 εκατομμύρια επισκέπτες από όλες τις γωνιές του κόσμου. Έχει 35 δεξαμενές, 450 διαφορετικά είδη ψαριών και θαλάσσιων φυτών, και ένα τούνελ μήκους 80 μέτρων, όπου καρχαρίες και σκυλόψαρα κάνουν τη βόλτα τους πάνω από τα κεφάλια των επισκεπτών. Εκτός από τις δεξαμενές, διατίθεται μια αίθουσα 168 θέσεων στην οποία προβάλλονται ντοκιμαντέρ για τη θαλάσσια ζωή του πλανήτη κάνοντας την επίσκεψη σας πιο ολοκληρωμένη, καφέ και εστιατόριο, αίθουσα για παιδικά πάρτυ, κατάστημα αναμνηστικών και φωτογραφείο. Η εμπειρία της επίσκεψης είναι μοναδική , η τιμή εισόδου είναι στα 20 ευρώ και  θεωρείτε αρκετά τσιμπημένη αλλά αν αναλογιστεί κανείς πόσα χρήματα έχουν ξοδευτεί από όλους μας σε θεάματα λιγότερο δελεαστικά και επιμορφωτικά , προσωπικά πιστεύω άξιζε τα χρήματα αυτά και με το παραπάνω.



Αξίζει να επισκεφθείτε το ενυδρείο ιδιαίτερα το τμήμα με τους καρχαρίες που προκαλεί δέος. Πραγματικά είναι ένας υπέροχος υδάτινος κόσμος. Το συγκεκριμένο ενυδρείο  φημίζεται ως το καλύτερο ενυδρείο της Ευρώπης και είναι αλήθεια. Πολλά είδη του θαλάσσιου κόσμου υπάρχουν εκεί, από το πιο μικρό ψάρι μέχρι αξιολάτρευτοι  πιγκουίνοι μέσα σε ειδική γυάλα με πάγο. Εκείνο όμως που σε αφήνει άφωνο είναι οι καρχαρίες που κολυμπούν στην κυριολεξία γύρω σου και περνούν πάνω από το κεφάλι σου. Όλο αυτό βέβαια οφείλεται στην κατασκευή του ενυδρείου όπου οι γυάλες είναι ημικυκλικές και δημιουργούν έναν θόλο πάνω από τον όποιο  οι θαλάσσιοι φίλοι μας δίνουν έναν ξεχωριστό χορό προς τέρψιν των επισκεπτών, οι οποίοι αν το επιθυμούν κινούνται πάνω σε μια κυλιόμενη ράμπα με αργό ρυθμό, πράγμα που κάνει την επίσκεψη πολύ πιο ξεκούραστη και διαφορετική.

Οπότε αν επισκεφτείτε την πανέμορφη Βαρκελώνη το ενυδρείο οπωσδήποτε θα μπει στην λίστα των «πρέπει να δω».





Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

ΓΙΑ ΜΙΑ CAIPIRINHA ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΙΒΙΚΗ.

VISIT OUR NEW BLOG http://www.runvel.gr/




Λάτιν μουσικές, απαλό αεράκι Καραϊβικής, καλή παρέα και δροσερά κοκτέιλ δίπλα στη θάλασσα, τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς στις διακοπές του?
 Στο παραθαλάσσιο θέρετρο Puerto Viejo στην Κόστα Ρίκα μεταξύ άλλων μπορεί να απολαύσει κανείς πέρα από τις όμορφες ακτές τους πρόσχαρους κατοίκους, μια  υπεροχή caipirinha . Μετρ του είδους είναι ένας εύθυμος νέγρος bartender ο οποίος με πολύ μεράκι και αγάπη επιμελείται προς τέρψιν των κουρασμένων ταξιδιωτών τα υπέροχα κοκτέιλ του. Το κατάστημα δεν είναι τίποτα το φαντεζί και το εξαιρετικό από πλευράς αισθητικής, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα διώροφο ξυλόσπιτο εκτεθειμένο στις καιρικές συνθήκες. Ούτε καν πινακίδα με την επωνυμία του δεν είχε να θυμόμαστε και το όνομα του! Για μια καλή caipirinha δεν χρειάζεται κανείς πολλά υλικά, μια καλή cachaca, lime και ζάχαρη κατά προτίμηση ακατέργαστη.

Το εν λόγο κοκτέιλ  καλό είναι να συνοδευτεί από ντόπιες θαλασσινές λιχουδιές , όπως και έγινε. Εκείνη τη δεδομένη στιγμή τούτω το παράπηγμα  ήταν το ομορφότερο μαγαζί του πλανήτη!!!